9-феврал улуғ бобомиз Алишер Навоий таваллуд топган кун

Алишер Навоий ўзбек ва жаҳон адабиётининг бебаҳо дурдонасини яратган, сўз санъатини юксак даражага олиб чиққан буюк мутафаккир, шоир, давлат арбоби ва маърифатпарвар алломадир. Унинг бой илмий ва адабий мероси бугунги кунда ҳам халқимиз маънавиятининг ажралмас қисми бўлиб, турли соҳалардаги тадқиқотчилар томонидан чуқур ўрганилмоқда. Навоий нафақат ўз даврининг етук адиби, балки ижтимоий-сиёсий тузумни ислоҳ қилган йирик давлат арбоби сифатида ҳам улкан аҳамият касб этади.

Ижтимоий фикр жамоатчилик фикрини ўрганиш маркази томонидан олиб борилган сўнгги тадқиқот натижаларига кўра, ёшлар орасида Алишер Навоий асарларига бўлган қизиқиш йилдан-йилга ошиб бормоқда. Тадқиқотларда иштирок этган талабалар ва ёш китобхонлар Навоийнинг асарларини чуқур ўрганиш орқали маънавий камолотига эътибор қаратишларини, унинг ижоди уларнинг дунёқарашини бойитишда муҳим ўрин тутишини таъкидлаганлар. Бу эса Навоий меросининг замонавий жамият учун ҳам аҳамиятлилигини яна бир бор тасдиқлайди.

Алишер Навоийнинг ижодий мероси, айниқса, унинг «Хамса» асари жаҳон адабиётининг юксак намунаси сифатида баҳоланади. «Ҳайрат ул-аброр», «Фарҳод ва Ширин», «Лайли ва Мажнун», «Садди Искандарий» ва «Сабъаи сайёр» достонлари ахлоқий комиллик, инсонпарварлик, адолат ва маърифат ғояларини ўзида мужассам этган. Унинг асарларидаги мафкуравий, эстетик ва фалсафий ғоялар нафақат Шарқ адабиёти, балки жаҳон маданий мероси учун ҳам ноёб аҳамиятга эга.

Алишер Навоий туғилган куни муносабати билан ҳар йили юртимизда турли маданий-маърифий тадбирлар, илмий анжуманлар ва адабий кечалар ўтказилади. Бу тадбирлар буюк шоирнинг илмий, маърифий ва адабий меросини чуқурроқ ўрганиш, унинг асарларини кенг жамоатчиликка етказиш ва ёш авлодга улуғ аждодларимизнинг маънавий бойлигини сингдиришга йўналтирилган.

Буюк мутафаккир Навоийнинг асарларини чуқур тадқиқ этиш, унинг ғояларини замонавий таҳлиллар билан бойитиш миллий маданиятимизнинг янада тараққий этишига хизмат қилади. Алишер Навоий туғилган куни – фақат бир тарихий сана эмас, балки маънавий камолот ва маърифат байрами сифатида қадрланади. Унинг адабий ва маърифий мероси ҳар бир авлод учун илҳом манбаи бўлиб қолиши шубҳасиз. Навоий ғояларини келажак авлодларга етказиш, унинг беқиёс ижодий меросини қадрлаш – барчамизнинг муқаддас бурчимиздир.